Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Επίδομα ζωής και κίνησης



Αναδημοσιεύουμε από τον «Ριζοσπάστη» (1/8/2004) χρονογράφημα του δάσκαλου Νίκου Καραντηνού.


Ο Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ
(Επίδομα ζωής και κίνησης)
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ήταν για τον Κώστα Βάρναλη στα 90 χρόνια του η πιο μεγάλη πίκρα και στενοχώρια. Υστερα από τα τόσα και τόσα κυνηγητά που είχε δοκιμάσει με τις δικτατορίες του Πάγκαλου, του Μεταξά κι έπειτα όλα τ' άλλα με την εφτάχρονη χούντα, που ουσιαστικά σταμάτησε κι η πένα του.
ΟΣΟ μπορούσε να περπατάει βρισκόταν εκεί στο μόνιμο στέκι του στο καφενείο στο Κολωνάκι για ν' ακούσει μετρημένα λόγια και κουβέντες κι έπειτα παίρνοντας ταξί θα ξαναγύριζε στη Σπ. Μερκούρη στο μικρό διαμέρισμα, που απόκτησε ύστερα από δουλιά πολλών χρόνων (σαν χρονογράφος) στη δημοσιογραφία.
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ δυσκολίες που από καιρό αντιμετώπιζε ο Βάρναλης έγιναν τώρα περισσότερες. Η μικρή σύνταξη που έπαιρνε από το Ταμείο των δημοσιογράφων, με κανένα τρόπο δεν έφτανε για τις ανάγκες του. Κι ο λογαριασμός αυτός γινόταν περισσότερο δύσκολος όταν πια σε προχωρημένη ηλικία έμπαινε κι έβγαινε στις κλινικές.
ΕΓΙΝΕ τότε πιο επιτακτική η ανάγκη να εξασφαλίσει μια κάποια συμπληρωματική βοήθεια. Ο Βάρναλης δεν έκρυβε τη στενοχώρια του. Στις συντροφιές, στους φίλους, αυτούς που κάπου - κάπου έβγαιναν σε καμιά ταβέρνα κι ο Βάρναλης χαιρόταν για λίγο την πλατιά γαλάζια θάλασσα.
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεώργιος Καράντζας, ο εαμίτης πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο στενός φίλος του ποιητή ήταν επίσης κι εκείνος που τον ώθησε να μπει στην επαγγελματική δημοσιογραφία σαν χρονογράφος. Και κυρίως τον έπεισε να πάρει το πόστο για το οποίο ο Κ. Βάρναλης αρχικά είχε διατυπώσει αντιρρήσεις, αλλά που τελικά ο Βάρναλης το ανέλαβε και αναδείχτηκε κορυφαίος χρονογράφος. Σ' όλη την επαγγελματική του διαδρομή από την «Πρωία», το «Ριζοσπάστη», την «Αυγή» και σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά.
ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ του 1970, συνταξιούχος πια, και τέσσερα χρόνια πριν από το θάνατό του (Δεκέμβρης 1974), ο Βάρναλης μ' ένα του γράμμα προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ προωθεί τολμηρά με μια του πρόταση ένα γενικότερο αίτημα, που καθώς υπογραμμίζει «τίθεται στη συναδελφική κρίση».
ΜΙΑ ολοσέλιδη κόλα αναφοράς με όλα τα απαιτούμενα στοιχεία, καθαρογραμμένη, διατυπώνει την παράκληση να εξετάσουν το αίτημα, το οποίο βέβαια και τον ίδιο αφορά, αλλά και άλλους συναδέλφους.
ΓΡΑΦΕΙ: «Αγω ήδη το εννενηκοστόν έτος της ηλικίας μου και πάσχω εξ εντόνου ισχιαλγίας και σπονδολοαρθρίτιδος, αδυνατώ να βαδίζω. Αναγκάζομαι, λοιπόν, να χρησιμοποιώ διά τας μετακινήσεις μου, τας καθημερινάς εντός της πόλεως κυρίως αυτοκίνητα (διότι αυτά με εξυπηρετούν). Και η σχετική δαπάνη φθάνει το ήμισυ της μικράς μου συντάξεως...».
ΚΑΙ ΙΔΟΥ το αίτημα, όπως το διατυπώνει στη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ, αλλά και ασφαλιστικά ταμεία των δημοσιογράφων: «Νομίζω -τονίζει ο Κ. Βάρναλης - ότι δε θα ήτο αδύνατον εις την στοργικήν μας Ενωσιν να χορηγήσει εις τους άγοντας το εννενηκοστόν συναδέλφους εν μικρόν μηνιαίον επίδομα κινήσεως - τουλάχιστον εις τους έχοντας πολύ μικράν σύνταξιν...».
Η ΣΤΕΡΝΗ φράση, το επιχείρημα καταπέλτης για όλους τυχόν εκείνους που θα είχαν τυχόν αντίρρηση για τη χορήγηση του μικρού αυτού επιδόματος κινήσεως εις τους άγοντας το εννενηκοστόν έτος συναδέλφους. «Αλλωστε, επιλέγει ο Βάρναλης, το επίδομα (αυτό) δεν πρόκειται να είναι μακράς διαρκείας».
ΜΕ κάθε τρόπο ο Κ. Βάρναλης προσπαθούσε να κρατήσει την κίνηση, την επαφή με τη ζωή. Κι αυτό ακριβώς ζητούσε με το υπόμνημά του στα 90 χρόνια, που έμεινε τελικά αναπάντητο. Και φυσικά μένει πάντα ανοιχτό για «τη συναδελφική κρίση», όπως το υπογράμμιζε ο Βάρναλης. Ο μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας, ο ποιητής που μας διαβεβαίωνε σαν διδαχή πως σ' όλη τη ζωή του ποτές ούτε έκανε ούτε έγραψε τίποτα παρά τη συνείδησή του εναντίον του Λαού ή εναντίον της Ελευθερίας του και των Ελευθεριών του.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Αφιέρωμα στον Κώστα Βάρναλη


H λέσχη πολιτισμού και θεωρίας [ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ] διοργανώνει αφιέρωμα στον Κώστα Βάρναλη:

Ομιλητής:


Ηρακλής Κακαβάνης
Δημοσιογράφος, συγγραφέας του βιβλίου «Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του»

Θεατρική Παρουσίαση της Μαρτυρίας του Κ. Βάρναλη στη δίκη του Μ. Λουντέμη και απαγγελία ποιημάτων από τη θεατρική ομάδα «Παραβάτες της σκηνής».

Παρουσίαση μελοποιημένης ποίησης του Κ. Βάρναλη από τον συνθέτη Ξενοφώντα Τσίτο και τη Χριστίνα Τσίτου.

Σκηνοθεσία: Βάνα Βουρτσάκη
Συντονίζει ο Συγγραφέας Βασίλης Τσιράκης

Παρασκευή 21 Φλεβάρη // 8 μμ

Πολυτεχνείο ΑΠΘ // Πτέρυγα Αρχιτεκτονικής // Αιθουσα 301

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Μαρασλειακά

 
 Ενά άρθρο του Ηρακλή Κακαβάνη στην εφημερίδα ΠΡΙΝ για τα Μαρασλειακά.

Από το 2012 υπάρχει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση με θέμα «Τα Μαρασλειακά 1925-1927». Η Μ. Ρεπούση μας είναι γνωστή από το 2006-2007 και τις αντιδράσεις για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού (...) Το βιβλίο για τα Μαρασλειακά η Μ. Ρεπούση άρ­χι­σε να το γρά­φει στο τέ­λος του 2007, δη­λα­δή α­μέ­σως με­τά την α­πό­συρ­ση του βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού, πιθανά ως μια προσπάθεια προσωπικής δικαίωσης μέσα από ένα παράλληλο ιστορικό παράδειγμα (...)
«Πρόσωπα και γεγονότα που δεν ταιριάζουν στην αφήγησή της παραλείπονται, γεγονότα διαστρεβλώνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Βάρναλης. Εξοβελίζεται επειδή η συγγραφέας θέλει τα γεγονότα να ξεκινούν από τον τρόπο που μια γυναίκα δίδαξε την ιστορία (έτσι επιτυγχάνεται η προσωπική δικαίωση μέσα από το ιστορικό παράλληλο).
Ολόκληρο το άρθρο εδώ