Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ (ΠΑΝΤΑ) ΚΑΙΕΙ - Σε διασκευή Βασίλη Κολοβού


Η Λαϊκή Καλλιτεχνική Συμμαχία παρουσιάζει: ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ (ΠΑΝΤΑ) ΚΑΙΕΙ - ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 
Η Λαϊκή Καλλιτεχνική Συμμαχία παρουσιάζει το σπουδαίο έργο του Κώστα Βάρναλη

«Tο φως που καίει», μετά από δύο χρόνια επιτυχίας σε θέατρο της Αθήνας, την Δευτέρα 1 Δεκέμβρη, στις 08:00 μμ , για μια μόνο παράσταση, στο Βύρωνα, τη συνοικία των δύο συντελεστών, Βασίλη Κολοβού και Χάρη Αρώνη , στο Κινηματοθέατρο ¨ Νέα Ελβετία¨ (Λούιζα), Ν. Ελβετίας 34, σε διασκευή δραματουργική, επεξεργασία και σκηνοθεσία Βασίλη Κολοβού.

Σκηνικά - κουστούμια: Στράτος Σαραντίδης. Μουσική επιμέλεια: Κική Κουτζανίδου.

Ηχος - φωτισμοί: Δημήτρης Αντωναρόπουλος.

Παίζουν:

Βασίλης Κολοβός (Μώμος). Ολγα Μουργελά (Εξουσία). Κώστας Καπετάνιος (Χριστός).

Νίκος Μαυρουδής (Προμηθέας). Χάρης Αρώνης (Μαϊμού – Αηδόνι).



Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ: Λα λα λα λαέ, λαέ, λαέ…

ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ // Λα λα λα λαέ, λαέ, λαέ…

του Ηρακλή Κακαβάνη //

Από την πρώτη συναυλία του μουσικοσυνθέτη στη χουντοκρατούμενη Αθήνα μέχρι τις περιοδείες του ανά την Ελλάδα που κατέχουν ένα παγκόσμιο ρεκόρ!

Η πρώτη συναυλία του Σπύρου Σαμοΐλη. Θέατρο «ΔΙΑΝΑ] - Ιπποκράτους. 29 Μάη 1972. Στη δεύτερη σειρά, από κέντρο προς δεξιά, με τ' άσπρα μαλλιά, ο Κώστας Βάρναλης.
Η πρώτη συναυλία του Σπύρου Σαμοΐλη. Θέατρο «ΔΙΑΝΑ] – Ιπποκράτους. 29 Μάη 1972. Στη δεύτερη σειρά, από κέντρο προς δεξιά, με τ” άσπρα μαλλιά, ο Κώστας Βάρναλης.

Όποιος αγαπά ή διαβάζει ποίηση θα συναντήσει τον μουσικοσυνθέτη Σπύρο Σαμοΐλη. Aπό τα πρώτα του μουσικά βήματα στράφηκε στην ποίηση. Mάλιστα σε εποχές δύσκολες, την περίοδο της δικτατορίας, όταν η ποίηση και η μουσική είχαν τεράστια σημασία. Όταν ποίηση και μουσική εμψύχωναν και έδινα κουράγιο. Από το πρώτο ξεκίνημα είχε μια πορεία δημιουργική, ποιητική και αγωνιστική. Γι’ αυτό και τον αγκάλιασαν πολύ γρήγορα φοιτητές και νεολαία. Γέμιζαν τις μπουάτ που παρουσίαζε τη δουλειά του και τα θέατρα όπου έδινε συναυλίες. Ήταν τέτοια η πορεία του που η Διεύθυνση Χωροφυλακής Λαμίας, το 1979 τον χαρακτήρισε τον χαρακτήρισε δημόσιο κίνδυνο (βλ. σχετική φωτό).
Ο Κερκυραίος Σπύρος Σαμοΐλης έλαβε σπουδαία κληρονομία από την οικογένειά του. Κληρονόμησε τις δύο μεγάλες αγάπες: Τη μουσική και την αγιογραφία. Η οικογένεια της μητέρας του ήταν λαϊκών μουσικών, η δε οικογένεια του πατέρα του, ζωγράφων, αγιογράφων και ξυλογλυπτών.

Συναυλία στο θέατρο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ. «Μετά από αυτή τη συναυλία, θέλανε να με "πιάσουνε" για τα τραγούδια που είπαμε. Κρύφτηκα στα υπόγεια του θεάτρου, μέχρι τις 3 τα ξημερώματα... και το πρωί, έφυγα, κρυφά, για το Παρίσι...»
Συναυλία στο θέατρο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ. «Μετά από αυτή τη συναυλία, θέλανε να με «πιάσουνε» για τα τραγούδια που είπαμε. Κρύφτηκα στα υπόγεια του θεάτρου, μέχρι τις 3 τα ξημερώματα… και το πρωί, έφυγα, κρυφά, για το Παρίσι…»

Έμαθε τη μουσική στον τόπο του. Λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό «ΠΑΝΘΕΟΝ» το 1975:
«Από μικρός στη φιλαρμονική του χωριού μου. Εκεί πρωτόμαθα μουσική, την εποχή που πήγαινα γυμνάσιο. Στην μπάντα του χωριού μου έπαιζα κορνέτ. Είχα έτσι και μια άμεση επαφή με τη θεωρία και την πράξη. Μόλις έβγαλα το γυμνάσιο, ήρθα στην Αθήνα. Εδώ βέβαια απόχτησα τις μουσικές μου γνώσεις».
Το 1966 έρχεται στην Αθήνα, όπου μαθητεύει δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη μέχρι τον Απρίλη του 1967. Παίρνει μαθήματα μουσικής από την καθηγήτρια του Εθνικού Ωδείου Κλέλια Φωτοπούλου και από τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή. Το 1972, ανοίγει Γκαλερί Ζωγραφικής στην Αθήνα και εκεί κάνει και τις πρώτες πρόβες των τραγουδιών του, ανάμεσα στα χρώματα και τις κορνίζες. Το Μάη του 1972, μέσα στη χούντα, δίνει την πρώτη του συναυλία στο θέατρο «Διάνα».
Σε αυτή τη συναυλία κάλεσε και τον Κώστα Βάρναλη , τον οποίο είχε γνωρίσει λίγες ημέρες πριν.
«Του είπα έχω μελοποιήσει το ‘’Ένας όλοι’’. ‘’Ξεχνάς που έχουμε Χούντα;’’ μου λέει. Λέω: ‘’Το έχω μελοποιήσει και θα το παρουσιάσουμε στις 29 του Μάη στο Διάνα και θέλουμε να έρθεις’’.
Την ημέρα εκείνη το ‘’Διάνα’’ ήταν γεμάτο από φοιτητές, γεμάτο από νεολαία το θέατρο και ήταν κι ο Βάρναλης εκεί. Ο ενθουσιασμός ήταν απίστευτος. Όταν είπαμε το τραγούδι του Βάρναλη και τον παρουσιάσαμε, τα σακάκια πετάγονταν μέχρι την οροφή του θεάτρου. Κι εμείς πήραμε τόσο πολύ κουράγιο από αυτή τη συναυλία, η οποία δεν είχε περάσει λογοκρισία, που πήγαμε αμέσως να κάνουμε δεύτερη στο θέατρο ‘’Ρουαγιάλ’’, γιατί είχε μπει το καλοκαίρι» . Σε αυτή τη συναυλία θα παρουσίαζε τρία μελοποιημένα ποιήματα του Κώστα Βάρναλη. Η λογοκρισία όμως λίγο πριν αρχίσει η συναυλία απαγόρευσε τα 13 από τα 20 που είχαν προγραμματιστεί (και τα τρία του Κώστα Βάρναλη, ο οποίος παρακολούθησε τη συναυλία).
Στο ξεκίνημα της συναυλίας η παρουσιάστρια ανακοινώνει: «Στην εκτέλεση των τραγουδιών ζητάμε συγνώμη που ορισμένα τραγούδια για λόγους τεχνικούς θα ακουστούνε χωρίς στίχους». Την επόμενη ημέρα ο Τύπος έγραφε: «Μάθαμε ότι σε συναυλία που έγινε στο θέατρο ΡΟΥΑΓΙΑΛ ο τραγουδιστής Γιώργος Ζωγράφος, απέδιδε επί 15 λεπτά στίχους του ποιητή Κώστα Βάρναλη, λέγοντας ένα συνεχές ‘’ΛΑ ΛΑ ΛΑ’’».
Εκείνη η συναυλία που ήταν ιδιαίτερα μαζική έκανε τεράστια εντύπωση. Έμεινε αξέχαστη σε όσους την παρακολούθησαν και τη θυμούνται ακόμη και σήμερα. Σαράντα χρόνια μετά, τον Ιούνη του 2013 σε μια εκδήλωση για τον Βάρναλη στο Βερολίνο, ο Μανώλης Β. θυμήθηκε αυτή τη συναυλία και μετέδωσε τη συγκίνηση που ένιωσε ο ίδιος σε εκείνη τη συναυλία:
«Την περίοδο της δικτατορίας ο Σύλλογος των Κερκυραίων Φοιτητών είχε διοργανώσει μία συναυλία του Σπύρου Σαμοΐλη σε στίχους Πανδή, Αλεβιζάτου και τρία μελοποιημένα ποιήματα του Βάρναλη. Το θέατρο κατάμεστο. Η λογοκρισία επέτρεψε τη συναυλία όμως απαγόρευσε να ειπωθούν τα τραγούδια σε στίχους Βάρναλη. Η συναυλία έγινε. Ακούστηκαν τα άλλα τραγούδια κι όταν έφτασε η σειρά για τα τραγούδια του Βάρναλη η ορχήστρα ξεκίνησε, έπαιζε τα τραγούδια του Βάρναλη παίρνει ο Γιώργος Ζωγράφος το μικρόφωνο και χωρίς να λέει λόγια, στο ρυθμό αυτό έβγαζε από μέσα του έναν ήχο που έκανε το κοινό από κάτω να νιώσει την καταπίεση. Σαν να ήταν ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να μιλήσει. Έτσι απέδωσε και το δεύτερο και το τρίτο τραγούδι. Θέλω να πω ότι η συγκίνηση του κόσμου και το χειροκρότημα του κόσμου ήταν πολύ μεγαλύτερο σε αυτά τα τραγούδια παρά στα άλλα που ακούστηκαν κανονικά».
Αυτή η αναφορά του Μανώλη και ο τρόπος που αφηγούνταν εκείνη την εμπειρία, σαν να ξαναζούσε τη συναυλία, ήταν η αφορμή να ζητήσουμε από τον Σπύρο Σαμοΐλη να μας μιλήσει για εκείνη τη συναυλία:
«Η πρώτη μου συναυλία ήταν στις 29 Μάη του 1972 στο θέατρο ΔΙΑΝΑ. Δεν υπήρχε λογοκρισία για συναυλίες. Έτσι, η διαδικασία ήταν: Πηγαίναμε στην Εφορία, σφραγίζαμε τα εισιτήρια και εντάξει. Επειδή η επιτυχία ήταν πολύ μεγάλη και μεγάλος και ο ενθουσιασμός του κόσμου, αποφασίσαμε να κάνουμε δεύτερη σε μια βδομάδα, στο θέατρο ΡΟΥΑΓΙΑΛ. Πάμε λοιπόν στην Εφορία και κει μας λένε: ‘’Ααααααα, άλλαξε η διαδικασία… τώρα θα πάτε υπουργείο Προεδρίας, να πάρετε άδεια’’. Γιατί; λέμε. ‘’Διότι βγήκε νόμος για λογοκρισία στις συναυλίες’’. Και πότε βγήκε; ρωτάμε. ‘’Βγήκε στις 3 Ιουνίου’’. Δηλ. 5 μέρες μετά τη συναυλία μου, σκεφτήκαμε… Πάμε, λοιπόν, στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, υποβάλλουμε, καμιά 20αριά τραγούδια και… περιμένουμε… 6 Ιούνη το απόγευμα, κάνουμε τη γενική πρόβα για το βράδυ, στο θέατρο και….. έρχεται ο Νίκος ο Πανδής (ποιητής) που είχε πάει να πάρει την άδεια, με κάτι μούτρα, να… Τι έγινε;;; ‘’Εεεεε! μας κόψανε 14 τραγούδια…’’. Και πώς θα γίνει η συναυλία ;;; λέμε… ‘’Τι να κάνουμε… να την αναβάλλουμε;’’ και… μου ’ρχεται η ιδέα: Να κάνουμε τη συναυλία και να πούμε τα κομμένα τραγούδια με σκέτη μουσική και τρα λα λα στα λόγια… Έγινε…. αναταραχή… Εν τω μεταξύ, αν και ήταν νωρίς ακόμα για τη συναυλία, μπήκανε καμιά εκατοστή άτομα μέσα και κάτσανε στα τελευταία καθίσματα. Ήταν μπάτσοι με πολιτικά… Με την πρότασή μου, δεν συμφώνησαν όλοι… μερικοί φοβήθηκαν… Χούντα ήταν. Τελικά το αποφασίσαμε. Κι ήρθε η ώρα. Κατάμεστο, πάλι, το θέατρο. Μπροστά ο Βάρναλης, η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου δίπλα του, δημοσιογράφοι… Ξεκινήσαμε με 3 – 4 από τα… ανώδυνα. Κι έρχεται η ώρα για το ΒΑΣΤΑ ΚΑΡΔΙΑ του Βάρναλη. Μπαίνει ο Γιώργος Ζωγράφος. Αρχίζω να διευθύνω μια λυπημένη εισαγωγή, και…. Απλώνω το χέρι μου να βάλω το Ζωγράφο. Αυτός… κοντοστέκεται… με κοιτά… και αντί ‘’Να με ξεριζώσεις χάρε’’ λέει: ‘’Λα…λα…λα… λαέ….. λα έ ε ε ε ε… λα λα λα λα ε… ε ε…’’ και γίνεται κάτω χαμός. Ο κόσμος φωνάζει: Λό για…. Λό για….. λό για !!! και ο Ζωγράφος συνεχίζει και κάνει μια κίνηση, κυκλικά στο στόμα του, με το χέρι του, σα να λέει: ‘‘μας το βουλώσανε’’… Χαμός…!!! Ο κόσμος φωνάζει: Αίσχος !!! Λόγια !!! Λόγια!!! Ο Βάρναλης στήνει αυτί για να ακούσει τα λόγια του και λέει: ‘’Δεν ακούω καθαρά τα λόγια’’… Τα κόψανε, του λένε και λέει στο δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο που καθόταν δίπλα του: ‘’Τα κόψανε;;; Και δε σεβαστήκανε ούτε εμένα, ούτε τη μικρή μου προσφορά; Πάλι καλά που δε μας κόψανε και…’’. Έτσι, εκείνη την ημέρα, κόψανε Το ΒΑΣΤΑ ΚΑΡΔΙΑ, το ΕΝΑΣ – ΟΛΟΙ, και τον ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ του Βάρναλη, το ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ και άλλα του Νίκου Πανδή, το ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ του Προκόπη Γεωργακόπουλου, του Σαράντη Αλιβιζάτου και άλλων. Εμείς, όμως, συνεχίσαμε!!!»

Από τη συναυλία στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ: Έλλη Αλεξίου, Κώστας Βάρναλης, Άρης Σκιαδόπουλος (δημοσιογράφος)
Από τη συναυλία στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ: Έλλη Αλεξίου, Κώστας Βάρναλης, Άρης Σκιαδόπουλος (δημοσιογράφος)

Ακούστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συναυλίας στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ εδώ:https://www.youtube.com/watch?v=zzv2cI-a77Y
Στη συνέχεια ο Σπύρος Σαμοΐλης κυνηγημένος από τη χούντα, φεύγει το 1973 για το Παρίσι, όπου ξανασυναντά τον Θεοδωράκη. Ένα χρόνο μετά, το 1975, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη δίνουν μια συναυλία στο Δημοτικό Στάδιο Κέρκυρας. Ο πρώτος μεγάλος προσωπικός δίσκος του, με τίτλο «Βάστα καρδιά» και σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Πανδή και Σαράντη Αλιβιζάτου, κυκλοφορεί το 1975 με ερμηνευτές τον Πέτρο Πανδή και την Ελένη Βιτάλη. Σύντομα, ακολουθούν οι δίσκοι «Κραυγή στα πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη και «Οι γειτονιές του κόσμου» σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Κυκλοφόρησαν αργότερα οι δίσκοι του « ΛΑΪΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ » – « ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΤΑΒΕΡΝΑ» – και μαζί με τον Ηλία Ανδριόπουλο η «ΛΑΪΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ». Μελοποίησε ακόμη Οδυσσέα Ελύτη, Τάσο Λειβαδίτη, Γιώργο Κοτζιούλα, Βλ. Μαγιακόφσκι και άλλους πολλούς ποιητές. Ατέλειωτος ο κατάλογος. Συνεργάστηκε με σπουδαίους τραγουδιστές τον Γιώργο Ζωγράφο, τον Αντώνη Καλογιάννη, την Ελένη Βιτάλη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κ.ά.
Το 1976 ξεκινά τις περιοδείες του στις συνοικίες της Αθήνας και το 1977 τον ατέλειωτο γυρισμό του σε όλη την Ελλάδα, κάνοντας σε 10 χρόνια 2.000 συναυλίες, που αποτελεί μέχρι σήμερα παγκόσμιο ρεκόρ συναυλιών, όπως λέει. «Σε πόλεις, σε χωριά… χειμώνα – καλοκαίρι… σε γήπεδα…σε πλατείες…σε θέατρα…σε καφενεία… με κυνηγητά… μηνύσεις… απαγορεύσεις… φοβέρες και τραμπουκισμούς… Μα… με τον κόσμο κοντά μας… και την αγάπη του παντού, όπου πηγαίναμε!!!».
Παράλληλα με τη μουσική ο Σπύρος Σαμοΐλης ασχολείται και με την αγιογραφία (και τη ζωγραφική). Αγιογραφίες του υπάρχουν σε πολλές εκκλησίες.

4



5



6

Από τη συναυλία στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ. Όλοι οι συντελεστές επί σκηνής.
Από τη συναυλία στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ. Όλοι οι συντελεστές επί σκηνής

Από τη συναυλία στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ. Αριστερά ο Γιώργος Ζωγράφος
Από τη συναυλία στο ΡΟΥΑΓΙΑΛ. Αριστερά ο Γιώργος Ζωγράφος

(Τις φωτό τις πήραμε από τον προσωπικό χώρο του Σπύρου Σαμοΐλη στο facebook)

ΠΗΓΗ: Fractalart

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Κόρινθος: Εκδήλωση-Αφιέρωμα στους Κώστα Βάρναλη, Νίκο Γκάτσο





ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ  - Σωματείο Τέχνης & Λόγου“Αλκυονίδες”
Eκδήλωση-Aφιέρωμα
με μουσική νότα στους
Νίκο Γκάτσο, Κώστα Βάρναλη
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 7.00 το απόγευμα.
στο Αμφιθέατρο Περίανδρος του 4ου Λυκείου Κορίνθου, Αγ. Γεώργιος-Κόρινθος
Σας προσκαλούμε στην Εκδήλωση - Αφιέρωμα
στους Νίκος Γκάτσο - Κώστα Βάρναλη με τη
συμμετοχή των Βασίλη Λέκκα και Γιώργο Παγιάτη.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί
στο αμφιθέατρο Περίανδρος
του 4ου Λυκείου Κορίνθου,
Αγ. Γεώργιος - Κόρινθος
στις 23 Νοεμβρίου 2014, ημέρα Κυριακή
και ώρα 7.00 το απόγευμα.
Ο Δήμαρχος Κορινθίων
Αλέξανδρος Πνευματικός
Η Πρόεδρος του Σωματείου
Τέχνης και Λόγου «Αλκυονίδες»
Ευδοξία Κουβακλή - Νάνου 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

ΕΝΑΡΞΗ
Σύντομος Χαιρετισμός από:
- Το Δήμαρχο Κορινθίων Αλέξανδρο Πνευματικό
Το έργο του Νίκου Γκάτσου θα παρουσιάσει
ο Ηλίας Γιαννικόπουλος, δικηγόρος,
κριτικός βιβλίων και συγγραφέας.
Το έργο του Κώστα Βάρναλη θα παρουσιάσει
ο Ηρακλής Κακαβάνης, δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Απαγγελίες ποιημάτων για Νίκο Γκάτσο και Κώστα Βάρναλη.
Παρουσίαση βιογραφικών του Ηλία Γιαννικόπουλου, του
Ηρακλή Κακαβάνη καθώς και του Βασίλη Λέκκα και Γιώργου
Παγιάτη από την Πρόεδρο του Σωματείου Τέχνης και Λόγου
«ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ», Ευδοξία Κουβακλή - Νάνου.
Μουσική νότα από τους:
Μουσικοσυνθέτη Γιώργο Παγιάτη στο πιάνο
Τραγουδοποιό Βασίλη Λέκκα στο τραγούδι.
Και πιθανές άλλες μουσικές εκπλήξεις...
Απονομή τιμητικής πλακέτας στους
Γιώργο Παγιάτη, Βασίλη Λέκκα,
Ηλία Γιαννικόπουλο, και Ηρακλή Κακαβάνη.

ΠΗΓΗ: sfedona.gr

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Ημέρες Πολυτεχνείου

Το ποίημα «Η Λευτεριά του Σολωμού» γράφτηκε λίγες μέρες μετά το Πολυτεχνείο. Σαρκάζει το ανύπαρκτο νόημα της Σολωμικής ελευθερίας. 

Η Λευτεριά του Σολωμού

Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψηκαι πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιεράτα κόκαλά μας, σκούζε, Λευτεριά.

Αιώνες σε κρατάνε φυλακήοι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.Και σ’ αμολάνε λίγο, αν είναι χρείανα πνίξεις αλλωνών ελευθερία!
28. 11. 1973
(«Οργή λαού»)

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Με τους εξόριστους εις τα νησιά του θανάτου



Η χαρά, που ξαναβρήκα την προσωπική μου ελευθερία ύστερα από δυόμισι μηνών εξορία, δεν μπορεί να με κάνει να ξεχάσω όσα μαρτύρια και εξευτελισμούς τράβηξα μαζί με τόσους άλλους διανοουμένους, επιστήμονες και εργάτες στο ξερόνησο του Αϊ-Στράτη.
Προ πάντων δε με αφήνει να ησυχάσω η σκέψη πως εμείς οι λιγοστοί, που σταθήκαμε τυχεροί να γυρίσουμε στα σπίτια μας και στις δουλειές μας, αφήσαμε πίσω μας ένα σωρό άλλους αγαπημένους συντρόφους, παιδιά του λαού, που χαροπαλεύουνε απάνου στα κρεβάτια τους περιμένοντας με ανοιχτά τα μάτια από μέρα σε μέρα το θάνατο από πείνα. Γιατί, όπως ξέρει όλο το πανελλήνιο, ο νόμος για τη γενική αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων, ενώ περιλαβαίνει μέσα όλους τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς, που με τα όπλα στο χέρι επιχειρήσανε να αρπάξουνε την εξουσία· ενώ περιλαβαίνει μέσα και κοινούς δολοφόνους και όλους τους χαφιέδες, που με καταγγελίες ψεύτικες πήρανε στο λαιμό τους κόσμο και κοσμάκη, αφήνει έξω τους αγωνιστές του προλεταριάτου.

Κι αυτοί αναγκαστήκανε να μεταχειριστούνε το έσχατο όπλο που μένει στα θύματα της κρατικής Βίας, όταν είναι δεμένα πιστάγκωνα, με την απεργία πείνας. Αυτά τα θύματα έχουμε χρέος να τα σώσουμε από τα νύχια του θανάτου. Αυτή τη στιγμή τρεις σύντροφοί μου του Αϊ-Στράτη, ο Λαμπρίδης, ο Λιονάκος, ο Κωσταντόπουλος, είναι σε τέτοια απελπιστική κατάσταση που πρέπει να εξεγείρει όλον τον τύπο, όλους τους αληθινούς δημοκράτες, όλες τις εργατικές οργανώσεις και τα επαγγελματικά σωματεία για να τους σώσουμε από τα νύχια του χάρου.

Και θα ρωτήσετε, ποιο είναι το έγκλημα όλων αυτών των θυμάτων της αστικής τρομοκρατίας; Τίποτα. Άλλοι γιατί αγωνιστήκανε για το ψωμί τους, άλλοι γιατί μιλήσανε σε εργατικέ συγκεντρώσεις, άλλοι γιατί εκλεγήκαν πρόεδροι κοινοτήτων ή βουλευτές εργατικοί από το λαό! Εξόν αυτούς είναι και άλλοι, που δεν τους απαγγέλθηκε καμιά ρητή κατηγορία, μα έτσι εξοριστήκανε «προληπτικώς», γιατί οι επιτροπές ασφαλείας τους κρίνανε «επικίνδυνους κομμουνιστές».

Κι από πού οι επιτροπές αυτές παίρνουνε τις πληροφορίες τους, ότι ο Άλφα ή ο Βήτα είναι «επικίνδυνοι».Από την Ειδική Ασφάλεια. Δηλαδή από την οργάνωση των χαφιέδων! Αυτό φτάνει για να δειχτεί η αξιοπιστία των πληροφοριών αυτών!

Αλλ’ αν η δουλειά των χαφιέδων είναι να καταθέσουνε τα πιο απίθανα πράγματα εις βάρος των πολιτών, που παρακολουθούνε (από υπερβολή ζήλου!) όμως η Ασφάλεια θα έπρεπε να κοσκινίζει αυτές τις πληροφορίες. Και να μην παθαίνει ό,τι έπαθε στη δίκη των πολιτικών αρχηγών, όπου παρουσιαστήκανε τέτοιες εξωφρενικές καταθέσεις, που προκαλέσανε την ιλαρότητα του ακροατηρίου.

Το περίεργο είναι, πως η ίδια η διεύθυνση της Ειδικής Ασφάλειας είτε σκόπιμα είτε από ακαταστασία της γραφειοκρατικής της υπηρεσίας παρουσιάζει έως τώρα ανακοινωθέντα «ανακριβή». Έτσι δημοσίεψε στις αρχές του Δεκέμβρη έναν πρώτο κατάλογο ανακαλομένων εξορίστων, που δεν είχανε ποτές εξοριστεί. Το Ελεύθερον Βήμα της 10ης του μηνός έγραψε γι’ αυτόν τον κατάλογο: «Σχετικώς με τους επαναφερομένους 48 υπό εκτόπισην πολίτας παρέχονται αι πληροφορίαι ότι οι περισσότεροι, αν μη όλοι οι φερόμενοι εις τον κατάλογον της Ειδικής Ασφαλείας ως εκτοπισμένοι και επαναφερόμενοι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΕΚΤΟΠΙΣΘΗ ευρίσκονται δε εις τας Αθήνας κ.λπ.».Αυτήν την είδηση δεν την διαψεύσανε οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι της Ασφαλείας.

Και στον τελευταίο κατάλογο, που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες (22 του Δεκέμβρη) αναγράφονται για ανακαλούμενοι από τον Αϊ-Στράτη άνθρωποι, που έχουν φύγει πριν ένα ή δυο μήνες από κει, γιατί είχε λήξει η ποινή τους. Αυτοί είναι ο Π. Ρούσσος, ο Καγιώργης, ο Γεωργακόπουλος κι η Αικατερίνη Κούσκου.

Και γιατί αυτές οι ανακρίβειες; Για να ριχτεί σκόνη στα μάτια του κόσμου; Για να καθησυχάσει η κοινή γνώμη.

Μετά απ’ αυτά, πώς να έχει κανείς εμπιστοσύνη στις πληροφορίες της Ειδικής Ασφάλειας;

Έτσι, που ξέπεσε τελευταία στη γενική ανυποληψία αυτή η Ασφάλεια,έχει χρέος η κυβέρνηση να την καταργήσει· κι αυτήν και τη Γενική Ασφάλεια, που καταντήσανε δημόσιος κίνδυνος.

Γιατί παρανομούνε ανεύθυνα. Είναι κράτος εν κράτει. Ή τουλάχιστο, όπως μας έγραψε κάποιος φίλος κι εξαιρετικός επιστήμονας και άνθρωπος του Βόλου, «να ιδρυθεί μια τρίτη Ασφάλεια, για να μας φυλάει από τις δυο άλλες!...».

Η κατάργηση των Ασφαλειών είναι αλληλένδετη με την κατάργηση του αντισυνταγματικού, του μεσαιωνικού νόμου «περί ιδιωνύμου αδικήματος». Αλλ’ όσο να γίνει αυτό, ας απαγορευτεί τουλάχιστο για τώρα κάθε εκτόπιση, πριν το άτυχο θύμα απολογηθεί! Το δικαίωμα της απολογίας είναι από τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα κάθε πολιτισμένου κράτους!


* Απόσπασμα από το βιβλίο «Άϊ Στράτης, θυμήματα εξορίας» του Κώστα Βάρναλη, εκδόσεις Καστανιώτη 
ΠΗΓΗ: TVX

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Τα ΕΛΤΑ τιμούν με γραμματόσημα τους Βάρναλη, Σαμαράκη, Τσίρκα και Διδώ Σωτηρίου



Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία τιμώντας το έργο του Κώστα Βάρναλη, της Διδώς Σωτηρίου, του Αντώνη Σαμαράκη και του Στρατή Τσίρκα, που με το έργο και την προσωπικότητά τους σημάδεψαν τον 20ο αιώνα, εξέδωσαν αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων: «Νεοέλληνες - Λογοτέχνες - Ποιητές - Πεζογράφοι», την οποία παρουσίασαν στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, καθώς ο Κώστας Βάρναλης υπήρξε επιφανές μέλος της.
«Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία συνεχίζοντας μια παράδοση που έχει μπει στον τρίτο αιώνα, με τη σημερινή σειρά παραδίδουν στο παγκόσμιο κοινό τέσσερις Έλληνες λογοτέχνες που ο καθένας με τον δικό του τρόπο είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη δημοσιογραφία. Και οι τέσσερις δημιουργοί είχαν και μια ματιά στην παγκόσμια κοινότητα. Δεν έμειναν στα στενά όρια του εθνικού χώρου, όπως προσδιορίζονταν, στην εποχή που ζούσαν, από το διαμορφούμενο ελληνικό κράτος. Είχαν ανοιχτεί στην παγκόσμια κοινότητα, είτε με τις συνεργασίες που είχαν, είτε με τη διεθνή τους παρουσία» τόνισε ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΤΑ Κωνσταντίνος Μελαχροινός. 

Η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Μαρία Αντωνιάδου, που παρέλαβε την αναμνηστική πλακέτα εκ μέρους της οικογένειας του Βάρναλη, συνεχάρη τους εμπνευστές της πρωτοβουλίας, τους ευχαρίστησε για την εξαιρετική συνεργασία που έχουν και για τον εορτασμό των 100 χρόνων της ΕΣΗΕΑ και συμπλήρωσε: «Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό, όμως είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός λογοτεχνών, ποιητών και πεζογράφων άσκησε το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Έτσι την παράδοση του Παπαδιαμάντη, του Παλαμά, του Ζαχαρία Παπαντωνίου, του Μαλακάση, του Δροσίνη, του Μωραϊτίνη, του Ξενόπουλου και τόσων άλλων που λάμπρυναν τα ελληνικά γράμματα και υπήρξαν και διακεκριμένοι δημοσιογράφοι, έρχεται να συνεχίσει ο Κώστας Βάρναλης κορυφαίος ποιητής του 20ου αιώνα αλλά και δημοσιογράφος με μακρά θητεία στις εφημερίδες. Ο Βάρναλης μάλιστα, πρότασσε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα». 
Επίσης, τιμητικές πλακέτες παρέλαβαν ο Νίκος Μπελογιάννης εκ μέρους της οικογένειας της Διδώς Σωτηρίου, η Ελένη Σαμαράκη, σύζυγος του Αντώνη Σαμαράκη, και ο Πέτρος Μαλουκάτος εκ μέρους της οικογένειας του Στρατή Τσίρκα. 
Για την προσωπικότητα και το σημαντικό έργο των τεσσάρων δημιουργών μίλησε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Στέφανος Δάνδολος.

Αναφερόμενη στην πρωτοβουλία των ΕΛΤΑ, η Ελένη Σαμαράκη είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Προσωπικά για μένα είναι πολύ μεγάλη συγκίνηση και εξαιτίας του γεγονότος ότι αυτό το γραμματόσημο το έφτιαξε μια κοπέλα που τη γνωρίσαμε μαζί με τον Αντώνη τυχαία στην ετήσια έκθεση που κάνει η σχολή Καλών Τεχνών και έγινε φίλη μας. Είχα να τη δω μερικά χρόνια και ξαφνικά μαθαίνω ότι η Μυρσίνη Βαρδοπούλου θα κάνει το γραμματόσημο του Αντώνη. Αυτό είναι μια ιδιαίτερη προσωπική συγκίνηση και ο Αντώνης θα το χαιρότανε πολύ. Πιστεύω ότι αυτή η πρωτοβουλία των ΕΛΤΑ είναι πολύ σημαντική για τους συγγραφείς στο σύνολό τους, γιατί ο Αντώνης ποτέ δεν ήθελε να μιλάει για τον εαυτό του. Έλεγε πάντα "εγώ εκφράζω και θέλω να εκπροσωπώ το σύνολο των συγγραφέων, που πολλοί από αυτούς γράφουν, δουλεύουν και δεν καταξιώνονται και μπορεί να αξίζουν πολύ, ιδιαίτερα οι συγγραφείς της επαρχίας". Θεωρώ ότι αυτό είναι μια τιμή που αντανακλά στο πρόσωπο όλων των ανθρώπων, που δουλεύουν με τον λόγο». 

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ